Sen benim tutkularımsın
Sen benim sevdalarımsın
Kuruyan toprağımda nemsin
Susuzluğumda suyumsun
Gönül bahçemde çiçeğim
Sen benim canımsın.
Sen benim umutlarımsın
Aşk odağımda aşkımsın
Kalbimin atışlarısın
Damarlarımda can suyum
Sen yaşam kaynağımsın
Sen benim canımsın.
Geceleri hayallerimsin
Gündüzleri özlemimsin
Gönül karanlığımda ışığım
Sen benim hayatımsın
Sen benim canımsın

Bana sensizliği hatırlatır geceler,
Ensemde gidişinin soğuk nefesi.
Her ses, her renk seni heceler,
Ne şimdisi var ömrümün ne de öncesi.

Loş odamda bir sen varsın birde dolunay
Şu saat bozuk mu ki hep seni gösteriyor
Bu gece içmekteyim sana ve sensizliğe
Nereye baksa gözüm bir tek seni görüyor.
Her eşyada ellerin var her duvarda da yüzün,
Bu eziyet bu odada yüzyıllardır sürüyor.
Durmuyorum, içiyorum bir rakıdan bir senden,
Gerçekler ve hayaller birbirine karışır.
Bu sonsuz işkenceye katlanırmı bu beden.
Bir ömür bir geceye nasıl böyle sıkışır.

Ölüm kızıllığına dönerken dolunay,
Ben saniyeleri birbirine eklerim.
Karışır bu odada birbirine gün ve ay,
Ben sana kavuştuğum günü beklerim

Ayrılığının hüznüyle soldu gönlüm
Mahsundur şimdi geçen her günüm
Zamansız bırakıp gittingülüm,
En güzel yıllarım heba oldu gülüm
Sensiz gecelere isyan ettim her gün
Ezildi yüreğim yokluğunda
Nafile yakarıştır biliyorum bu son veda
İçimde bir ümit bitmeyecek sevda
Sevda ki bedenimi cayır, cayır yakıyor da
Elimden bir şey gelmiyor gülüm.
Vakit geldi artık gitmeliyim
İstediğim mutlu olman sevdiğim
Yitirilmişliği umutlarımın şiirlerisin
Oktar bitti artık bilmelisin
Rüya gibiydi yaşanmış her şey
Umudum bitti, bitti artık her şey
Masum bir sevgi yüreğimde kalan tek şey.

Evinin seni içine sığdıramayacak kadar dar oldugunu fark edeceksin...
Sokağa fırlayacaksın...
Sokaklar da dar gelecek...
Tıpkı vücudunun yüreğine dar geldigi gibi...
Ne denizin mavisi açacak içini, ne pırıl pırıl gökyüzü...
Kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar
küçüleceksin...
Birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan...



"Önemli olan saglik."
"Yaşamak güzel."
"Boş ver, her şey unutulur."
Sen hiçbirini duymayacaksin...
Göz yaşlarindan etrafı göremez hale geleceksin...
Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek

isteyecek kadar çok seveceksin...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin...
"Ölüme çare bulundu" ya da "Yarın kıyamet kopacakmış" deseler başını
kaldırıp Ne dedin?" diye sormayacaksin...
Yalnız kalmak isteyeceksin...
Hem de kalabaliklarin arasında kaybolmak...
Ikisi de yetmeyecek...
Geçmişi düşüneceksin...
Neredeyse dakika dakika...
Ama kötüleri atlayarak...



Onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin...
Gittigin yerlere gitmek...
Bu sana hiç iyi gelmeyecek...
Ama bile bile yapacaksin...
Biri sana içindeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kaçacaksin...
Aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin...
Hayatinin geri kalanini onu düsünerek geçirmek isteyeceksin....

Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...
Herkesi ona benzetip...
Kimseyi onun yerine koyamayacaksin...
Hiçbir şey oyalamayacak seni...
Ilaçlara sığınacaksın...
Birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan.
Sadece bir müddet buzlu camin arkasindan seyrettiren...
Bütün sarkilar sizin için yazilmis gibi gelecek...
Boğazın düğümlenecek, dinleyemeyeceksin...



Uyumak zor, uyanmak kolay olacak...
Sabahi iple çekeceksin...
Bazen de "Hiç günes doğmasa" diyeceksin...
Ne geceler rahatlatacak seni ne gündüzler...
Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin...
Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak isteyeceksin
...
Nafile...

Düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek...
Rüyalar göreceksin, gerçek olmasini istedigin...
Her siçrayarak uyandiginda onun adini söyledigini fark edeceksin...
Telefonun çalmasini bekleyeceksin...
Aramayacagini bile bile...
Her çaldiginda yüregin ağzına gelecek...
Ağlamakli konuşacaksın arayanlarla...
Yüreğin burkulacak...
Canın yanacak...
Bir daha sevmemeye yemin edeceksin...
Hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden...
Onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın...
Defalarca aradığı günlerin kiymetini bilmedigin için kendinden nefret
edeceksin...
Yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin...
Onunla hiçbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerleşmek...
Ama bir umut...
Onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu...
Bu umut seni gitmekten alıkoyacak...
Gel gitler içinde yasayacaksın...
Buna yaşamak denirse...

****
Razı mısın bütün bunlara...?
Hazir mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye...?
O halde aşık olabilirsin

CAN DÜNDAR
 

bugün yine başladı gitmelerin bu seferinde gitme demiyecegim git yalan
aşkların ol….
beni merak etme olurmu ben alışırım bu yürek neler gördü…
ne fırtınalar yaşadı bunuda atlatır belki cok acı verir belkide cok
yakar….
belkide hep gözlerim aglar ama olsun gitme demiyecegim bu seferine…

belki geceler boyu aglıyacagım belki uykusuz sabahlar yaşıyacagım ama
olsun dayanır bu yürek…
sırdaşım yanlızlık olur göz yaşımı karanlık gizler ….
bu beden senden başkasına dokunmaz ellerim ellerinden başka eli
tutaz…
gözlerim başa gözlere bakmaz dilim bir daha asla sevgi lafını
kullanmaz …
belkide bu ruh durmaz bedende ama olsun dayanır bu yürek

Sadece Seninle Olamadığım İçin Beni Affet...
Sadece Mutlu Olamadığım İçin Beni Affet...
Sadece Seni Cocuklarımin Babası Olmayı Seçemediğim İçin Beni Affet...
Sadece Sade Bi Kadin Olamadığım İçin Beni Affet...
Sadece Ömrümü Seninle Geçirmek İstediğimi Gözlerinin İçine Sonkez Söyleyemediğim İçin Beni Affet...
Sadece Gözlerinin İçine Bakarak Son Nefesimi Veremediğim İçin Beni Affet...
Sadece Ve Sadece Senin Aşkın İçin Ölemediğim Sadece Ve Sadece Senin Yerine Ölemediğim İçin Beni Affet....

anlamadım anlayamadım
bu ne yalan dünya
bir kez olsun mutlu olmadım
o yalan kollarında
bir hoşçakal demek kadar
kolay mı sevda
bir kalemde harcanacak
kader mi yoksa

beni çok kırdın zalim
güvenmiştim beklemezdim
sana ömrüm dedimya
yalan değildi hain
yaşamayı zehir ettin
sana aşkım dedimya
aşkı bilmezdim zalim
sayende öğrendim

benden bu kadar yarim
şimdi çeker giderim
bavulumda kırık kalbim
seni sevmem için
sebepte bırakmadın
bu son veda sevgilim

seni öyle sevdim öyle deli sevdim ki
yeri geldi kendimden vazgeçtim de
senden geçmedim
seni öpmeye kıyamadım
ellerim titrerdi her dokunuşta
ruhum terkederdi bedenimi bir gözyaşında
ben sana değer verdim
sana değer verdim kitapsız!

bir resim geçti elime geçenlerde
uğruna öleceğim sen ve yaban ellerle çekilen
ölmek bu olsa gerek,
hemde yaşarken ölmek
ben bunu haketmedim ki
bana bunu yapmaya hakkın yoktu ki
anladım sen beni haketmemişsin
şimdi iki paralık aşkınla başbaşa kal
benden bu kadar


TOLGA TABU..